ربّنا و مثنوی افشاری شجریان، گنجینه‌ای غنی از میراث ناملموس کشور
در موسیقی و شیوه‌های آوازی ایرانی، «محمدرضا شجریان» معیار است.
نقش آثار فاخرش چنان در دل و جان حک شده که هرگز از بین نمی‌رود. در میان تمام انتخاب‌های بینظیرش از بزرگان شعر کهن تا شاعران معاصر، ربّنایی خواند و یک بار چنان خواند که دیگر تکرار نشد؛ مانند غذایی که یک بار با طعمی بکر درست می‌کنیم و بارهای بعد به آن طعم کمی نزدیک می‌شویم.
ربّنای شجریان بداهه‌ای برای آموزش بود که در تیرماه سال ۱۳۵۸ ضبط شد ولی سال‌ها است در ذهن و حافظه‌مان خانه دارد.
ربّنا و مثنوی افشاری‌اش به عنوان گنجینه‌ای غنی از میراث معنوی و ناملموس کشورمان شناخته می‌شود.
سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری کشور در اردیبهشت ۱۳۹۶، این اثر بی بدیل را با عنوان «ربّنای شجریان؛ مثنوی در مایه افشاری» در فهرست ملی میراث فرهنگی ناملموس ثبت کرد.
رییس وقت سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، زهرا احمدی پور، دلیل انتخاب ربّنای شجریان را برای ثبت در فهرست ملی میراث ناملموس، اینطور شرح داد: «استاد شجریان یکی از سرمایه‌های ملی ایران است و سازمان میراث فرهنگی به دلیل علاقه و اهمیتی که مردم ایران برای ربّنای شجریان قائل هستند و خاطرات‌شان در ماه مبارک رمضان با این نوای آسمانی گره خورده است، اهتمام خود را معطوف به ثبت این اثر در فهرست میراث ناملموس کرد.»ربنای شجریان شامل ۴ دعا از آیات قرآن در دستگاه سه‌گاه خوانده شده که همه با عبارت «ربّنا» شروع می‌شوند. این برای دومین بار است که یک دعا یا صوت معنوی به ثبت ملی می‌رسد. در سال ١٣٨٧ اذان معروف مرحوم عبدالرحیم موذن‌زاده‌اردبیلی برای اولین بار در فهرست میراث معنوی کشور ثبت ملی شد.