غذای پایدار به چه معناست؟
غذاهای پایدار غذاهایی مطمئن و سالم هستند. این غذاها بدون آفت‌کش‌ها و مواد شیمیایی خطرناک، آنتی‌بیوتیک‌های غیرضروری یا مکمل‌های افزایش رشد تولید می‌شوند و استفاده از گونه‌های سازگار با اقلیم بر گونه‌های تجاری پربازده ولی نیازمند کود یا آب بیشتر ارجحیت دارد.
به طور مثال ما در ساوا برای تهیه کشک زرد از گندم محلی منطقه سیستان استفاده می‌کنیم. گندمی کم بازده و به طبع گران قیمت‌تر اما سازگار با اقلیم است و نیاز کمتری به آب و کود دارد.
برندهای غذایی پایدار همچون ساوا در این سیستم، به کارکنان غیر از اینکه حقوقی مناسب پرداخت می‌کنند، شرایط کاری ایمن، بهداشتی و منصفانه‌ای را فراهم می‌کنند. آنها اقتصادهای محلی و منطقه‌ای را حمایت می‌کنند که اشتغال‌زایی کند و جوامعی سالم‌تر بسازد.
تفاوت محصولات محلی و پایدار
مواد غذایی محلی محصولاتی هستند که محل فروش و مصرف‌شان به هم نزدیک باشد و برای رسیدن به مصرف‌کننده نیازی نباشد راهی طولانی طی کنند.
حمل و نقل غذا در مسافت‌های طولانی سوخت زیادی را مصرف و گازهای گلخانه‌ای قابل‌توجهی را تولید می‌کند. با خرید از بازارهای محلی، نه تنها از مقدار مصرف این سوخت‌ها کم می‌شود بلکه از اقتصاد محلی هم حمایت شده است.
با این حال تفاوتی بین محصولات محلی و پایدار وجود دارد. مواد غذایی پایدار، به دلیل تولید به شیوه‌های مسئولانه، اثرات کمتری بر محیط زیست می‌گذارد، هرچند همیشه محلی نباشند.
غذاهایی که بر اساس اصول پایداری تولید می‌شوند حتی ممکن است باعث حفاظت از تنوع زیستی و زیست‌گاه‌های حیات‌وحش شوند، به کارکنان مشغول در این زنجیره احترام بیشتری بگذارد و حقوق‌شان را با دقت بیشتری مراعات کند.
هدف پایداری حمایت از خرید محصولات محلی تا جای ممکن است اما تولید محلی همیشه به معنای تولید پایدار نیست.
غذاهای محلی گاهی شامل مواد شیمیایی، کود، دامداری صنعتی و استفاده از هورمون است. بنابراین وقتی محصول محلی می‌خریم، باید همیشه سوال کنیم آیا کشاورز یا باغدار محلی از شیوه‌های پایدار استفاده می‌کند یا نه.
ما در ساوا نسبت به این موضوع حساسیم و سالم‌ترین محصول موجود را تهیه می‌کنیم. به طور مثال محصولاتی را که برای آبیاری آنها از آب فاضلاب استفاده نشده باشد هرچند که این موضوع منع قانونی ندارد.
چطور انتخاب‌های پایدار داشته باشیم؟
هرچند این انتخاب، راحت نیست ولی یادگیری و تغییر آهسته کلید اولیه آن است. لازم نیست روی تمام اقلام لیست خریدمان فکر کنیم. به جای آن می‌توانیم هر هفته یا هر ماه، یکی دو تغییر کوچکی بدهیم.
مثلا می‌توانیم سبزیجات را جایگزین گوشت کنیم یا دورریزهای خانگی کمتری تولید کنیم. دانستن اینکه چه چیز پایدار و چه چیز ناپایدار است، می‌تواند ما را به سبک زندگی پایدارتری هدایت کند.
تغذیه پایدار
احتمالا همه ما کم و بیش دستورالعمل‌های توسعه پایدار را رعایت می‌کنیم؛ شیشه، پلاستیک، کاغذ و زباله‌های ارگانیک را بازیافت می‌کنیم، با کیف‌های پارچه‌ای چندبار قابل‌استفاده خرید می‌کنیم، با حمل و نقل عمومی یا دوچرخه به مقصدمان می‌رسیم.
اما ممکن است تا به حال به اثرات جهانی تغذیه‌مان و تغییراتش به صورت جدی فکر نکرده باشیم.
تغذیه نقشی پررنگ در تعریف غذاهای پایدار بازی می‌کند. خورد و خوراک پایدار درباره انتخاب غذاهایی است که برای سلامتی ما و محیط اطراف‌مان مفیدند.
با توجه به شرایط و بحران‌های اقلیمی، وقت است که نگاهی به انتخاب‌های غذایی‌مان و تاثیر آن بر این شرایط بیندازیم. مثلا یکی از گزارش‌های صندوق جهانی طبیعت نشان می‌دهد ۷۰ درصد آب‌های شیرین رودخانه و دریاچه‌ها صرف کشاورزی می‌شوند.
کشاورزی در واقع بزرگ‌ترین علت قطع جنگل‌ها و از دست رفتن آنها است؛ به این ترتیب که سیستم غذایی فعلی ما مسئولیت نابودی۶۰ درصد تنوع زیستی را در دنیا به عهده دارد.
هرچند که تحول جهانی به سمت خوراک‌هایی گیاهی شامل انواع بنشن، غلات، سبزیجات، میوه‌ها و مغزها و در کل غذاهای گوشتی کمتر، به ویژه گوشت قرمز و گوشت‌های فرآوری‌شده، است. محدود کردن غلات تصفیه‌شده و مواد قندی و چربی‌دار اضافی هم حرکتی هوشمندانه در جهت تغذیه پایدار است.
ادامه این مطلب را از اینجا بخوانید.